Boerenmeid en aanverwante zaken.

Ik ben een hollandse boerenmeid, 'k heb een koe en ik heb een geit (Corrie van Gorp)

Dat liedje loop ik de ganse dag te zingen, en als ik het niet zing, zit het wel in m'n hoofd....
Maar ik doe hem dus, die boerenmeid, de bom bij Aljona in Schagen.  Er zitten ook uberschattige jaren 30 stofjes bij.

  Ja ik zou het niet doen, maar....dochterlief en ik gingen naar Schagen, en ja dan loop je automatisch bij Aljona binnen. Je kan doen wat je wilt, maar je voeten weigeren gewoon om verder te lopen, ze drijven je gewoon de winkel in.

Maar afijn, Jacqueline liet dus de boerenmeid zien aan dochterlief, en die riep gelijk van: Mam, die moet je maken. En onder het genot van een kop koffie vertelde ze gelijk al waar de meid moest hangen....ehh hij moet nog gemaakt worden....:)
Maar goed, met natuurlijk wat lapjes voor de heb, de boerenmeid met stof zijn we weer huiswaarts gegaan.

En daar zag ik de Life is Beautiful nog naar me lonken van: ehh hallo, doe je er nog iets aan, word ik nog opgepakt en afgemaakt, hoe zit het eigenlijk...?

Tja maar m'n Ierse cirkeltjes roepen ook nog, en de gossip, en de message in a bottle, en m'n auntie greens garden, en dan zit er nog meer in de diverse boxen die gillen van frustratie....

En ik was zaterdag bij de Quiltster in Dreischor waar Willyne Hammerstein een workshop gaf, en daar wil ik ook aan beginnen, oh dat was zo gaaf!!! Ik weet dat je leuke dingen met stof kan doen, maar dit wist ik dus niet.:)

Tja, en wat pak je dan als eerste aan he? Het leven van een quilter is zwaar, heel zwaar.......

Van groot naar klein.....

Toen dochterlief het huis uit ging, heb ik haar slaapkamer omgetoverd tot m'n quiltreum. Een mega groot buro erin, heel veel blokjeskastjes, en natuurlijk m'n sew easy tafel met naaimachine, en dan kon ik, als ik niet teveel spullen overal liet slingeren, ja zelfs op de grond..*schaam*... er makkelijk met 5 man zitten. D.....ochterlief kon wel in het kleine kamertje slapen op een 1 persoons bed, meer kon er niet staan....

Maar daar kan een mens zich behoorlijk in vergissen, want al m'n blokjes een stukje buro, en m'n sew easy tafel staan nu gebroederlijk op, naast en praktisch in elkaar, en ik kan nog zitten ook. Goed, wil ik het kamertje uit, moet ik wel m'n buro stoel meedraaien, maar dat kan de pret niet drukken, en ik kan er nog wel een persoon bij in proppen, dat gaat lukken.:) En stiekem moet ik zeggen dat dit wel een heel gezellig knus vrolijk quiltreumpje is geworden.

Wat ook veranderd is, dat ik nu niet alleen dochterlief weer heb ronddartelen, maar ook meneer Jansen, en die is zo brutaal, hij mept natuurlijk elke keer ergens weer een klosje om, pikt pennen om ermee te spelen, en als hij niet snel m'n stoel in kan pikken, je weet wel, degene die draait....dan gaat hij pontificaal op m'n lichtbak liggen met een blik van...ja jij de stoel, dan ik de lichtbak. Het is dat hij z'n tong nog niet uitsteekt, of z'n middenklauwtje niet kan opsteken, maar anders had hij dat zeker weten gedaan.

 

 

Verder doe ik ook nog dienst als opstapje voor hem, hij neemt een aanloop, zet z'n nagels in m'n arm, en kijkt me dan heel verontwaardigd aan als ik auw roep, maar goed dan jumpt hij snel op het buro en bekijkt z'n flonkerende nagels nog een keer, of hij klimt bij m'n broekspijp omhoog. Ja hoe dan ook, hij zal, moet en wil op dat speciale plekje liggen omdat ik toevallig m'n hammen net geparkeerd heb op mijn (zijn favo) stoel.
Dus we amuseren ons best zo saampjes, en ik mag ook af en toe appliqueren van hem.

Op de naaimachine heb ik nog niet geprobeerd waar hij bij is, dat ga ik volgende week doen, ik wil weer even aan m'n Ierse cirkeltjes verder.

Maar goed, we hebben er dus nu 2 voordeurdelers bij, en die ene gaat af en toe naar haar werk en naar school, en dan blijft die andere m'n lichtbak of stoel dus bezet houden.......

Zitten er nadelen aan? Nee, alleen heb ik niet elke keer meer de auto tot m'n beschikking, dus nu moet ik leren plannen, en dealen met de kat, kijken wie het eerst op de stoel zit in m'n quiltreumpje.:)

Trouwens, ik heb nog een nieuw fenomeen...mijn applicatie naalden worden zwart, al binnen een week, en dat heb ik alleen bij de Straw Needles van Jeanna Kimball. De bovenste naald is een nieuwe, en de onderste is dus zwart.

Komt dit iemand bekend voor, of ben ik de enige? Met andere applicatie naalden heb ik er helemaal geen last van. En het gebeurd ook redelijk snel, na een weekje begint het al te verkleuren.
Nou ik ga weer verder appliqueren, tot het volgende schrijfsel.

Zo.....

Geen quilten, maar aanverwante zaken....

Ik maak nog 1 x een uitstapje naar dochterlief haar ziekte. Ja, ze heeft huidkanker, en ja er zijn al 2 plekken weggehaald en daar was ze op tijd bij....maar dit...die nieuwe....haar eigen arts, die notabene gespecialiseerd is in huidkanker durft het niet aan en heeft haar doorgestuurd naar het Antoni van Leeuwenhoek ziekenhuis.

Ten eerste is dit nieuwe plek echt kwaadaardig, en ten tweede zit het op het moeilijkste deel van iemands lichaam, namelijk haar hoofd, netjes onder een berg haar verstopt die gluiperd.

Mijn dochter, mijn bijna 24 jarige dochter, met een prachtige toekomst voor zich, altijd vrolijk, altijd lachen, ze  dendert gewoon als een trein door het leven, het lijkt of alles haar komt aanwaaien....en dan opeens is het boem, en speelt het leven een spelletje met haar.
Nu moet ze wachten op een belletje, en dan gaat het hele gebeuren rollen, hopelijk als een sneltrein, en word ze weer helemaal beter.

Maar het onbezorgde is eraf, nu al, geen kind meer die alles wel even doet, en overal lachend opaf gaat, nee het tekend je, nu al.
Is dat verkeerd? Nee, je leert nu eenmaal van het leven, van alle gebeurtenissen, van mensen die je tegenkomt, noem maar op. Ik zeg wel eens....van elke adem teug word je meer mens, ga je meer nadenken over het hoe en wat, en pas je je leven daar op een gegeven moment op aan.

Maar met dit achter je kiezen gaat het op een verkeerde manier, het onbezorgde gaat eraf, en je zal voorzichtiger worden. Ik had liever gezien dat je voorzichtiger oftewel volwassen  word op een andere manier, maar ik heb het niet voor het zeggen, ik kan niet uitkiezen wat je wel en niet meemaakt in je leven.
Het overkomt je, en er is geen ene moer wat ik ertegen kan doen.

Ik ga quilten.

To bee or not to bee

Ja hoor, heb ik weer wat....
Zit ik bij een leuke gezellige bee, en kan ik er niet meer heen, want DH heeft de auto nodig. Iets met werk, water inkt en dat soort vage dingen.

Maar ja, ieder zo z'n hobby, hij legt mij geen strobreed in de weg, dus dat ga ik ook niet doen, en DH zijn werk is nu eenmaal zijn hobby, net zoals quilten het mijne is.

Momenteel voel ik me een beetje "under the weather" zoals de Engelse piepeltjes zeggen, maar ik wil toch even mijn langzame maar gestaag vorderende applicatie laten zien....

Ben dus nog steeds met blok 1 bezig, wel bijna klaar, en blok 2 staat al op het punt om uitgeknipt te worden. De stofjes heb ik ook al, dus niets houd me tegen, alleen de hoofdpijn en de rothoest.

Ook liggen er diverse uffo's te wachten naast m'n naaimachine, maar helaas moeten die nog maar even blijven wachten, ik hoor ze wel mopperen boven hoor........de uffo's zijn net van die jengelende kinderen, van ahh toe, pak me dan, ik wil zo graag hangen..:) Maar ik doe net alsof ik gek ben, en hoor alleen wat ik wil horen, oftewel, ik ben selectief doof. 

Till we meet again:)

                                                   

Ik ben een Hoarder........

Ja, nieuwe auto, dochter met rijbewijs en 2 vrije dagen,  ikke die een chronisch gebrek aan lapjes heeft. Ja dan gebeurd er dit:

Andrea had de route uitgestippeld, van Deventer, naar de 100 rozen, daarna naar de Quiltpalace in Staphorst, en we wilden eindigen in Oppenhuizen bij de Ganzerik. Dus ja gassen......
                              
En af en toe keihard zingen, we hoorden de Tomtom niet eens, dus als we even onze giechel dicht hielden vingen we iets op als: probeer om te draaien,tja....
Maar goed, we kwamen aan in Deventer, heel pittoresk vonden we daar de 100 rozen, hier onze eerste selfie als bewijs:

Daar heeft Andrea een pakketje lapjes gekocht voor mij:) Maar ja na het snuffelen en autorijden hadden we toch een beetje hongerig gevoel, en drinken leek ons ook wel lekker dus we kwamen een heel lollig theehuisje tegen, waar ik natuurlijk dwars als ik ben aan de koffie ging, en Andrea aan de bitter lemon.

En om het knagende gevoel in ons maag wat rust te geven hebben we dit maar gegeten:
En die was me daar toch schoftig lekker:)

Maar het was tijd om Deventer achter ons te laten, en naar Staphorst te gaan.

Daar hebben we ook weer wat lapjes gescoord, en nu was het tijd om naar de Ganzerik te gaan....Maar het was warm, en dat we in Friesland aankwamen kregen we zin in een ijsje, dus hup van de snelweg af, en een benzinepomp opzoeken.
                                                               Lekker zo'n snickerijsje:)

Daarna weer hup in de auto, en op naar de Ganzerik in Oppenhuizen. We volgden netjes de route van onze Tom, en we kwamen al snel terecht in the middle of nowhere. Zaten we wel goed?
Toch maar doorgereden, en ja daar kwamen we bij de Ganzerik....maar die was dicht, gesloten, opperdepop:(
Nou wij hebben de poes geaaid die daar liep, en zijn maar weer afgedropen naar de auto. Dan maar een andere quiltwinkel in Friesland opzoeken. Even googlen en we hadden er 1 gevonden. Andrea zou net Tom instellen tot er op het raam geklopt werd, en in het fries vroeg een mevrouw ons of we soms voor de quiltwinkel waren gekomen, en of we fries spraken. Ehh ja, en nee. Ik bedoel maar met "ken net" kom je niet ver, en de andere 3 woordjes die ik nog ken...nah ik ben bang dat er aan de uitspraak van mijn "fries" echt heel wat mankeert......
Maar die mevrouw vroeg ons even te wachten, want ze zou de eigenaresse wel even halen.

En ze kwam, deed de deuren open, en wij waren verbluft. Wat een mooie winkel, en wat een aardige vrouw. Ze legde alles uit, liet ons alles zien, vertelde hoe ze bepaalde dingen maakte, dus het was echt helemaal TOP. Ik ook van alles vertellen, en dat ik van Aljona in Schagen heel veel geleerd (en nog leer) hebt, en toen vertelde ze dat ze daar de volgende dag naar toe wilde gaan. Ha hoe leuk is dat! Ook krijg ik van haar een patroon waar ik al zolang naar op zoek ben. Nou service is dat, of niet dan.
En wat had ze mooie stoffen, we zijn echt bepakt en bezakt daar weggegaan hahahahaha.

We hebben echt een top dag gehad, heerlijk weer, een bezoek aan quiltwinkels, en met als klap op de vuurpijl dus de Ganzerik wiens deuren gesloten waren, maar voor ons toch open gingen:)
En dan nu de buit.....
Tadaaaaaaaaa:)

Van glas in lood tot veren en andere aanverwante zaken

Zo, de laatste hand gelegd aan m'n glas in lood in wording. Moet alleen nog de biasband maken, maar het is al gesneden. Geen gesneden koek.........,want ik moet wel even heel goed kijken hoe en wat, maar komt wel goed:)

Ondertussen maar weer oefenen met de veertjes, de slakkenhuisjes, pebbles en Joost mag weten hoe het allemaal verder heet.
Ik teken me een ongeluk om het een beetje onder de knie te krijgen, rare uitdrukking...onder de knie krijgen, terwijl je het in de vingers moet krijgen... Nou dat klinkt ook weer krom, ach laat ik het er maar op houden dat ik flink moet blijven oefenen.
Ik loop alweer 2 dagen achter, want zaterdag ging DH en ik samen naar D D, (oh wat leuk die quilt uitdrukkingen) want de UVA had een masterdag voorlichting. Daarna de bios ingedoken, en we waren pas laat thuis, dus ik had de sleutel nog niet omgedraaid of m'n hoofd lag al op het kussen.
Zondag was ik a little under the weather, dus er kwam niets uit m'n vingers, kortom, ik heb niets maar dan ook helemaal niets gedaan.
Maar vanaf vanochtend ben ik al weer ijverig aan het tekenen gegaan, en de naaimachine is alweer ontruimd van alle lapjes en onafgemaakte zaken, dus nu alleen de hoes nog, en dan kan ik weer oefenen op diverse lapjes met divers garen.
Ja, ik gebruik zelfs m'n naaimachine als opstapel plaats......Schandalig al zeg ik het zelf. Maar ja, ik ben nu eenmaal een grote rommelkont, en schuif het van de ene plek naar de andere, en vice versa.
Als ik de boel ga opruimen, en netjes in de kasten doe, kan ik het namelijk nooit meer terug vinden. Ik werk het beste in de rommel, ik kan alles blindelings vinden.
Zo, ik ga de radio aanzetten, kan ik mooi meebleren onder de vermaledijde veren en andere aanverwante zaken:)

Veren, overal veren, maar......

Driftig tekenend breng ik menig uurtje door. Ja met papier, pen of potlood, heel ouderwets. In een schrift, een kladblok, en op printerpapier. Maar of dat nou zo'n goed idee is....? Plus dat er af en toe van die woorden uit m'n mond komen waarvan ik denk....Waar haal ik ze vandaan. Maar ja, dat kan gebeuren zo in het heetst van de strijd.
Oh waar ik mee bezig ben? Nou ik ben met een cursus Machinaal Quilten bezig, en dat houd in dat je eerst moet tekenen, en daarna op de naaimachine hetzelfde probeert te doen, maar dan op stof. Nu ben ik van alle gemakken voorzien, een prachtige naaimachine, diverse soorten draad, in Rooks begrippen steevast touw genoemd, maar....toch ontbreekt er iets, namelijk tekenskills, en het grootste goed van de mensheid, g e d u l d .... want ik moet met grote schaamte bekennen, dat ik dat nare woord maar eng vind, het past niet bij mij.
Wat wil dat nou zeggen dat 'geduld'? Dat ik me er maar bij neer moet leggen dat het wel jaren kan duren voordat ik het onder de knie krijg? Dat mag ik toch niet hopen, want dat geeft alleen maar narigheid, en heel veel troep.
Kijk, tekenen in een schrift is te doen, kladblok word al minder, maar het printerpapier, echt dat is een crime, want dat dwarrelt en vliegt alle kanten op als het me weer niet gelukt is om de veren goed te tekenen. Het lijkt hier wel een witte wereld, met hier en daar een blaadje ongebleekt kladblokpapier. Dat kladblokpapier scheurt zo lekker, en kan je in allerlei vormen kneden, en het zeilt lekker door de kamer heen. Printerpapier is iets steviger, en dwarrelt door de kamer. Maar aan de andere kant, kan je er ook over uitglijden, vooral als je in de tekenflow zit, en je komt tot de ontdekking dat je eigenlijk al een tijdje best wel nodig naar het toilet moet. Je zet je burostoel in z'n achteruit, en loopt nog met je hoofd bij de veren stevig door, en whoeshhh daar lig je op je giechel. Oorzaak....printerpapier!
Maar goed, van vallen en opstaan leert men, tenminste dat word gezegd, en daar hou ik me maar aan vast, want geduld mag ik niet hebben, maar aan doorzettingsvermogen heb ik geen gebrek.